Modernizmle savaşmak müslümanlar olarak öfkemizi azaltsa da, bu azaltmadan başka ne değeri var?
Eleştiri makamı yenilmişlerin ve ezilmişlerin aşağılık psikolojisini yaşadığı bir makam değil midir?
Bizler ise dünyanın biricik yapıcıları olarak eleştiri kültürünün bir şey kazandırmadığını bilip yapıcı kültürün taşlarını gediğine koymalıyız. Bizler, yani bu dünyanın yaşanılası bir yer olduğunu iddia edenler;
bu dünyayı yok etmeye çalışanlarla, kuru muhalefet meclislerinin oyuncuları olmanın aksine kendi meclisinin kurucu iktidarı olmalıyız.
Popüler tembel kültürün dili olan isyan dili günlük hayatta yaşamın anlamını anladığını iddia eden bireylerin dili olamaz. Entelektüel anlamda yaşanılan modernizm eleştirileri de sokaklarda yaşam isyanının bir tezahürü malasef.
Yapıcı olmaktan farklı olan bu yapı işgal ettiği yerin karşısında durup bir sufinin kalbini arındırması misalli bizler de halk olarak dilimizi, aydınlar olarak zihnimizi arındırmalıyız.
Yorumlar
Yorum Gönder