Aletophilus

  Yapmamayı tercih ederim. Acaba bu cümleyi hiç kurdunuz mu? Yada kurduğunuz bir zamanı hatırlıyor musunuz? Bu soruya cevabınız hayır ise kusura bakmayın. İnsan olmaktan öte akıllı robotlaşmanın içinde bir hayatı yaşıyorsunuzdur.  Çünkü; Yapmak insanı özgürleştirmez, köleler de yaparlardı ama yapmayı reddedemezlerdi; özgür olmak, birşey yapmayı reddedebilmektir. Çalışmak eylemi, insanın zorunlu ihtiyaçlarını karşılayabilmesi için yapması gereken son derece normal bir eylemdir. Orta Çağ sonrasında özellikle kapitalizmin yükselişe geçmesiyle birlikte kutsanır ve her türlü diğer insani faaliyetlerin önüne geçer. Bu kutsama, gelişme ve ilerleme ülküsüyle de birleşince insan olmak, çalışma ve üretimle özdeş hale gelir. Çalışmak insanın bütün zamanını tüketen en önemli ve değerli faaliyet halini alır. Oysa bizim insan olarak sahip olduğumuz diğer özelliklerimizi kullanabilmemiz için boş zamana ihtiyacımız vardır. Fakat bu boş zamanın, yan gelip yatmak, aylaklık etmek, “zaman öldürmek” anlamı

"Başarı eşine az rastlanır bir boyadır, bütün çirkinlikleri gizler." Sir John Suckling Başarılı olmak, adının yanında tek haneli rakamların yazması mıdır? Yada listelerin üst sıralarında olmak mıdır? Çok satanlar kategorisine giren her kitap başarılı mıdır? Ya da çok izlenen bir video?  Başarı dediğimiz kavram gerçekten bir sıralamadan ibaret midir yani? Başarının zirvesi, bir iki kişilikse binlerce insan dışarda kalıyor. Nüfusun yüzde doksan dokuzu yüzde biri gibi olursa başarılı diyoruz. İnsanlara bunu öğretiyoruz, sonu “s” ile biten sınavlarla. Okullar dereceye giren öğrencilerinin isimlerini panolara yazarken, öğretmenler tüm sınıfa anlatmak yerine, üç beş öğrenciye odaklanma üşengeçliği ile çalışıyor tüm gün. Sadece yüzde birler iyi üniversiteye giderken sadece yüzde birler atanıyor. 30 yaşına kadar hayatının en büyük uğraşısı, bu yüzde birlik potaya girmek olan insan, haliyle yoruluyor, kayboluyor ve hayattan usanıyor. VE Milyonlarca insana başarısız deniyor. İnsanlara

  Bu bir isyan İnsanlığın en çok bilgi ürettiği bu çağda En ağır cehaletin yaşandığını söylesek kim inanır? Milyonlarca insanın bedenini şaçma nedenler yüzünden denize ve toprağa bırakmadık mı? Bir tekerleğin ardından kıtalar aşıp, insanların başlarını yarmadık mı? İdeolojik söylemlerle insanların saflığından yararlanıp birbirlerini öldürtütmedik mi? Ve hala bu kan oluk oluk akmıyor mu? Ülkeler dağlar yerine moloz yığınına dönüşmüş değil mi? Dünyanın bir ucunda insanlar havuzlu villasında parti yaparken Diğer ucunda masum bir çocuğun ölü bedeni sahillere vuruyorsa Ben bu çağa cehaletin çağı derim İnsanlığımı kazandırmak yerine birilerinin ölümüne sebep olan bilgi ise Lanet olsun sana Bu bir isyan Oysa ben birilerinin zevk-i sefasını Birilerinin de acı içinde nedensizce ölüşünü görmektense Mağaramda yaşamayı tercih ederdim. En azından kaybetmezdim vicdanımı Kaybetmezdim Her gün biraz daha kaybolan insanlığımı Çünkü Yaşamak her geçen gün ağırlaşan bir görev Omuzlarında ş

var olmak varlık bu kadar kısa bir kelime beynimi nasıl delik deşik edebilir hemde sabah akşam ben varım demek bir evrene bedel bir bomba gibi nefes aldığın her an içinde, bir yerlerde kaybolmuş bir yorgunluk bazen bazen de harabe bir binada deli gibi mutluluk yıllar öncesinde yokken yıllar sonrası için varlığın endişesi bazen durduramamak kararan seçimleri keşkeleri, hataları yaşamak zorunda kalmak yoksa hatasız ders almadan yaşamak mı en çok pişmanlık mı olgunlaştırır insanı yoksa hemen her şeyi anlayacak kadar zeki olmak mı sahi neydedir insanın, neyedir insanın hissetmek istedikleri nerede olmak ister insan neden sıkılmadan yaşamak isterken sıkılır nedendir insanın değişilmez değişiminin varlığı varlık bu kadar sabitken değişmek ne kadar da hızlı kaybolan bir saniye mi, insanın hapsi yoksa durdurulamayan bir saniye mi, özgürlüğü sorular mıdır rahatlatan yoksa cevapların olmayaşından çıkamayan sorular mı yokluğu düşünememek değil midir varlığı bu kadar güzelleştiren varlığın sa